വിടരാത്ത ബാല്യം


ഒരു പൂമൊട്ടാണു ഞാന്‍
നിറവും മണവും പകര്‍ന്ന്
വിടരാന്‍ കൊതിക്കുന്ന
പനിനീര്‍മൊട്ടാണു ഞാന്‍
പൂപറിക്കുന്ന കൈകളില്‍
തറക്കേണ്ട മുള്ളുകള്‍ എന്നിന്‍
ദംഷ്ട്രകളായി പത്ച്ചപ്പോള്‍
ഞെട്ടി, വേഗം വിടരാനാഗ്രഹിച്ചു
മെല്ലെ കണ്‍തുറന്നു നോക്കവേ
കണ്ടു പലപല പുക്കളെ
എന്റെ തളിര്‍മേനിതന്‍ സ്വാദില്‍
കൊതിയൂറി ന്ില്‍ക്കും കാപാലികരേ
പോഷകമില്ലാതെ വിളറി ഞാന്‍
നിറവും മണവും പൊഴിക്കാതെ
കഠിനമാം സൂര്യന്റെ ചൂടില്‍
വിടരാതെ കൊഴുഞ്ഞു പോയി

                           - വിദ്യ

0 comments:

Post a Comment